Week 6 + weekendje naar Bandung

Goedemorgen!

De blog die gisteren verscheen wou Yvonne eigenlijk vorige week donderdag posten, maar hij wou toen niet laden. Vandaar vandaag weer een blog om jullie up-to-date te houden!

We zijn inmiddels aanbeland op de dinsdag van onze zesde week in Indonesië en onze tweede (en laatste) week in het Cipto ziekenhuis. Alhoewel er hier meer patiënten gezien worden dan in andere ziekenhuizen, is de opkomst gedurende de Ramadan nog steeds laag. De meeste patiënten die gezien worden komen voor een (meervoudige) extractie. Veel zijn doorgestuurd omdat ze een systemische ziekte onder de leden hebben of omdat de extractie als 'moeilijk' of 'risicovol' beschouwd wordt. Dit laatste valt in onze ogen echter heel erg mee. Graag zouden wij een keer de hevel en extractietang van de Aio's overnemen en zelf de verdovingen zetten (die ze hier vaak niet goed zetten en over moeten doen). Dit is echter tot nu toe niet toegestaan. Naast assisteren en observeren valt er voor ons niet veel te doen, wat maakt dat de tijd hier soms traag voorbij tikt. Wel hebben we afgelopen donderdag mee mogen lopen met de visite (kijken hoe de reeds behandelde patiënten herstellen). Tijdens deze ronde hebben we enkele extreme casussen gezien, zoals een patiënt met multipele myeloma. De tumoren in zijn gezicht waren zo groot dat hij onherkenbaar was geworden en zijn hoofd niet meer op een hoofd leek. Meerdere tanden moesten bij hem getrokken worden omdat hij blootgesteld zou worden aan radiotherapie en de kans op osteoradionecrose (afsterven van het kaakbot na radiotherapie) zo klein mogelijk te maken.

Ook hadden ze geregeld dat we afgelopen vrijdag een operatie in de OK bij mochten wonen. Hier was een berg papierwerk voor nodig omdat alles in het Cipto hospital strict geregeld is en aan internationale eisen moet voldoen. Studenten zijn normalitair niet toegestaan de operatie kamer (en de gehele afdeling hier rondomheen) te betreden. Gedurende deze OK werd er een gefractureerde onderkaak weer aan elkaar vastgemaakt door het plaatsen van fixatieplaten op het bot. Het bot werd hierbij vanuit de kinstreek (extraoraal) benaderd omdat hier al een litteken zat en er sprake was van een grote extraorale fistel . De dag van tevoren had ik al geassisteerd bij het plaatsen van de spalken (arch-bar) voor de intramaxillaire-fixatie en bij het trekken van verschillende tanden bij dezelfde patiënt. Gedurende het genezingsproces van het kaakbot kunnen de kaken dus post-operatief op elkaar gefixeerd worden (10 tot 14 dagen).

Verder zien we hier zo nu en dan en flink abces of wordt er een extreem zieke patiënt binnengereden op een ziekenhuisbed.

Afgelopen weekend zijn we samen met Chacha (een van de studenten die we afgelopen week op het Cipto hospital hebben leren kennen) met de trein afgereisd naar Bandung. Een treinrit van 3.15uur langs vele kleine dorpjes en door het mooie Indonesische landschap met zijn rijstvelden en -terassen. Een goede manier om kennis te maken met het Indonesische landschap! In Bandung ontmoette we Bella, een vriendin van een vriendin van Chacha. Bella is opgegroeid in Bandung en had een auto ter beschikking, waardoor ze ons goed de stad kon laten zien. Allereerst hebben we samen een hapje gegeten, waarna we zijn doorgereden naar een nabij gelegen vulkaan. Het was de bedoeling dat we een kijkje zouden nemen in de krater, maar toen we boven aankwamen, bleek de krater nog maar een uur open te zijn en zou ik, als blanke 'tourist' zijnde, ongeveer 20x zo veel moeten betalen als de locals (Yvonne werd ook als local aangezien). Omdat we dit een total rip-off vonden hebben we maar rechtsomkeer gemaakt en zijn we doorgereden naar de net iets verderop gelegen theeplantages. Na deze bezocht te hebben zijn we teruggereden en hebben we een floating market bezocht (matkt bestaande uit kleine bootjes die zijn aangelegd aan de oever van een meer en allerlei lekkernijen verkopen). Onze volgende stop was een klein cafeetje met een betoverend uitzicht over Bandung. We zagen de stad met al zijn lichtjes ver beneden ons liggen. Hierna hebben we nog enkele uitzichtpunten opgezocht, en hebben we in een hippie-cafe genoten van de lige-muziek. Om de dag af te sluiten hebben we laat gedineerd  op een night-market. De volgende dag hebben we een citytour gemaakt door de stad in zo'n tourbusje met een Indonesisch sprekende gids. Alhoewel we weinig van zijn uitleg meekregen, vond ik het een leuke rit. Yvonne heeft er weinig van meegekregen, want ze was in het hobbelende busje in slaap gevallen. Na de rit zijn we naar een uitzichtstoren gereden en hebben we Bandung vanuit de 19e verdieping mogen bewonderen (bij daglicht deze keer). De rest van de dag hebben we besteed in de factory-outlets waar de stad bekend om staat. Na deze twee volle dagen zijn we uitgeblust weer op de trein gestapt terug naar Jakarta. Volgende week, tijdens de vakantie, zullen wij weer voor een paar dagen teruggaan naar Bandung om onze nieuwe vriendin Bella op te zoeken en de mooie stad verder te ontdekken. We hebben echt zo'n heerlijk weekend gehad met deze twee fantastische meiden!!

Nu nog de week (t/m donderdag) volmaken op het Cipto ziekenhuis, en dan hebben we een week vakantie. Vanavond gaan we met een groep vrienden uit eten, morgen met een andere groep en donderdag gaan we met (weer iemand anders) naar de film (Wonderwoman).Vrijdag t/m zondag zullen we in Bogor zijn om het suikerfeest met Hafif's familie mee te maken. Ik ben hier erg benieuwd naar!

Tot snel!

Liefs, Yvet