Finished!

De laatste week van onze stage stond met name in het teken van onze visaverlenging. Yvonne had in de vorige blog al verteld dat we de vorige week vrijdag naar het immigratiekantoor waren geweest om e.e.a. te regelen, maar we toen met lege handen weer naar buiten kwamen. Maandag zijn we dus weer terug moeten gaan om opnieuw de aanvraag te doen. De volgende dag (dinsdag) moesten we weer terugkomen voor het maken van een foto en voor het geven van vingerafdrukken (want dat kom blijkbaar niet op dezelfde dag). Vrijdag zou ons visum klaar zijn. Woensdag kwamen we erachter dat ze bij mij vergeten waren om de vingerafdrukken af te nemen (en in de hectiek en na het lange wachten was ik zelf ook vergeten hen hieraan te herinneren). Omdat ze de telefoon niet opnamen zijn we donderdag maar wéér naar het immigratiekantoor gegaan. Allereest was er verwarring omdat wij geen bonnetje meegekregen hadden dinsdag en omdat we nog niet betaald hadden (wat blijkbaar dinsdag al had moeten gebeuren, maar dinsdag zeiden ze dat dat vrijdag bij het ophalen moest gebeuren). Na (buiten de deur) betaald te hebben, versprak een van de werknemers zich en zij dat het paspoort + visum diezelfde middag klaar zou zijn. Dit hebben we toen ook met een star gezicht verteld tegen diegene die de visa's zou verwerken. 'S middags zijn we dus teruggekomen en hebben we ons paspoort weer opgehaald. Al met al zijn we erachter gekomen dat de ambassade in Indonesie absoluut niet efficiënt werkt, een corrupte bende is (als je zwartgeld betaald of blank bent, krijg je voorrang) en je met slim praten meer voor elkaar kunt krijgen.

We hebben de laatste week helaas dus niet veel meegekregen van Oral Medicine (de afdeling waar we ingedeeld waren). Yvonne en ik zijn beide één dagdeel naar het ziekenhuis gegaan om patiënten te observeren en hebben één dagdeel presentaties en discussies van de studenten bijgewoond. Verder hebben we zelf ook eenmaal gepresenteerd.

Omdat we vanuit Nederland een opdracht mee hadden gekregen m.b.t. schisis (lip en/of gehemeltespleten), zijn we woensdag naar een ziekenhuis (Harapan Kita Hospital) geweest die Zich hierin gespecialiseerd heeft . We hebben twee operaties bij mogen wonen en enkele consulten. Verder hebben wij een rondleiding gekregen door de afdeling. We hebben erg van deze dag genoten en er veel van geleerd. De kaakchirurg onderbrak steeds de behandeling om ons vanalles uit te leggen en te laten zien.

Donderdagavond zijn we nog met een groep studenten uit eten geweest in ons favoriete restaurantje, Waroenk Kito. Na het diner zijn we nog wat in het restaurant blijven hangen om kaartspelletjes te spelen.

Vrijdagavond zijn we nog samen met drie studenten naar de bios geweest om daar de filmspiderman te kijken. Raar dat dit waarschijnlijk de laatste keer is geweest dat we iedereen hebben gezien...

Finished! Onze uitwisseling zit er op. Gisteren hebben we afscheid genomen van Universitas Indonesia en zijn studenten en medewerkers. Dit hebben we gedaan door het geven van een eindpresentatie, waarna de decaan ons een certificaat overhandigde en een mooie dikke sweater van de UI. Terugkijkend op de uitwisseling is de tijd in onze ogen echt voorbij gevlogen. We hebben een onvergetelijke tijd gehad in Jakarta en veel lieve, leuke mensen leren kennen. We hebben absoluut geen spijt dat we de keuze hebben gemaakt om op uitwisseling te gaan.

Vanochtend zijn we meteen op het vliegtuig gestapt om hier van onze welverdiende vakantievte genieten!