Terugkijkend op de eerste week

Hee hallo!

Wat gaan de dagen hier toch snel! Onze tweede week in Indonesië is alweer ingegaan. 

De eerste week was een week vol nieuwe indrukken en stond in het teken van gewenning. Een vreemd land; andere culturen, gewoonten en gebruiken; een ander klimaat en andere mensen. We hebben onze draai ondertussen al aardig weten te vinden hier in Jakarta.

De eerste week hebben we meegelopen op de afdeling kindertandheelkunde (de 'pediatric clinic') van de tandheelkunde faculteit. Hier hebben we de studenten (zowel de 'pregraduates (/bluecoats / nog niet afgestudeerden)' als de 'postgraduate (/whitecoats / reeds afgestudeerden, zichzelf specialiserende tandartsen)' geobserveerd en geassisteerd wanneer mogelijk. Helaas was het voor ons nog niet mogelijk om zelf patiënten te behandelen. Dit omdat er geen centrale patiëntendatabase is zoals bij ons in Nijmegen. De studenten (undergraduates) moeten zelf voor hun patiënten zorgen. Hiertoe gaan ze basisscholen af om de kinderen te onderwijzen in het belang van tandheelkundige zorg en geven ze poetsinstructies. Ondertussen proberen ze geschikte behandelkandidaten tussen deze kinderen te vinden. Ook zijn er studenten die gewoon van deur-tot-deur gaan om behandelpatiënten te verzamelen. Zodra ze iemand gevonden hebben die geschikt is als patiënt en ook mee wil werken, moet er onderhandeld worden. De kinderen willen iets als beloning voor hun medewerking. Dit kan bijvoorbeeld een tekenboek zijn, maar ook een rugzak of grote knuffel. De studenten moeten deze dan aan ze geven aan het einde van het behandeltraject. Daarnaast moeten de studenten óók nog eens voor alle behandelingen van de patiënt betalen. Hieruit blijkt dat het tandheelkundige begrip écht heel laag is in Indonesië. De mensen geven hun geld liever uit aan bijv. de boodschappen dan aan mondverzorging, ook al rotten de tanden uit hun mond. Na al deze moeite die de studenten hebben gedaan  aan patiënten te komen, willen wij deze niet van hen afpakken.

Wij staan met name versteld van het gedrag van de kinderen op de onderwijspraktijk. In Nederland mag een behandeling niet te lang duren omdat de kinderen dit nog niet aankunnen. Ook willen de kinderen in Nederland vaak precies weten wat je aan het doen bent en kunnen ze moeilijk stilliggen. In Jakarta kruipen zelfs de kleinste kinderen gewillig in de stoel en doen precies wat er gezegd wordt zonder vragen te stellen. Ze kunnen hier voor uren (letterlijk!) blijven zitten zonder te klagen. Moeten ze lang wachten, dan spelen ze een spelletje op de mobiel van de student, of gaan ze kleuren of puzzelen. De studenten zorgen voor deze tijdbesteding. Ook gedurende de behandelingen worden er veel spelletjes gespeeld.

De behandelingen die uitgevoerd worden bij de kinderen zijn ook deels anders dan de behandelingen die wij in Nederland uitvoeren. Zo worden er hier veel wortelkanaalbehandelingen uitgevoerd in melktanden, terwijl wij deze tanden in Nederland eerder zouden trekken. Ook gebruiken ze hier geen composiet als vulmateriaal in melktanden, maar enkel glasionomeercement. En zo zijn er nog talloze grotere en kleinere verschillen te benoemen.

Zaterdag was er een 'graduation ceremony' op de tweede campus in Depok. 'S Ochtends werden we door een professor opgehaald en naar de campus gebracht. Tijdens deze ceremonie kregen afgestudeerde studenten de titel 'doktor Gigi' (tandarts). De ceremonie duurde in totaal twee uur. Het was duidelijk zichtbaar dat er veel moeite in de organisatie gestoken was. Het was prachtig om te zien. De afgestudeerden hadden zich  piekfijn op laten maken en hun heen laten doen. Ze droegen allemaal traditionele Indonesische kledij. De dames droegen prachtige jurken: het was net een miss-verkiezing. Na de ceremonie werden we uitgenodigd om met de opleidingshoofd(en) en professoren van de opleiding te lunchen. Hier hebben we een aantal invloedrijke mensen mogen ontmoeten. 

Zondag zijn we met twee studenten, Andre en Bima, naar een traditionele Indonesische markt geweest. Hier werden vooral goedkope kleding verkocht en stoffen. De markt bestond uit meerdere  blokken van elk acht verdiepingen hoog. Het was er erg warm en druk. Na een blok hadden we het al gezien. Hierna zijn we samen gaan lunchen bij een traditioneel Indonesisch restaurant. Tenslotte hebben we nog boodschappen gedaan bij een fruithal. 

Al met al een heerlijke en volle week die voorbij gevlogen is! 

Tot snel,

Liefs,

Yvet