Persahabatan Hospital
8 juni 2017 - Jakarta, Indonesië
Goedemorgen/-middag/-avond!
We zijn aanbeland op de donderdag van onze vierde week in Indonesië. Deze week lopen we mee op het Persahabatan Hospital. De polikliniek bestaat uit één kamer met één enkele behandelstoel. In deze kamer zijn één of twee supervisoren aanwezig, twee artsen in opleiding (aio's), vier studenten en nu dan ook nog twee uitwisselingsstudenten. Een drukke boel dus! Naast de polikliniek is er nog een grotere ruimte waar studenten diagnostiek uit kunnen voeren op binnenkomende patiënten. In deze ruimte lopen ook gedifferentieerde tandartsen rond voor de behandeling van patiënten buiten het deelgebied van de orale chirurgie.
We hebben de pech dat we nu midden in de Ramadan zitten (welke een maand duurt). Tijdens deze periode van vasten willen veel moslims (90% van de bevolking) niet naar de tandarts uit angst dat ze perongeluk het water dat in de mond komt doorslikken. Ze stellen de behandeling liever een maand uit. Lang verhaal kort: er zijn nauwelijks patiënten. En veel van de patiënten die we wel zien komen enkel voor het verwijderen van (niet-resorbeerbare) hechtingen of voor controle/diagnostiek. Ondanks dit hebben we wel enkele interessante casussen voorbij zien komen, zoals een mevrouw met een nasopharyngeaal carcenoma, een man met een epidermoïd carcinoma en een man met een fors ameloblastoom.
Gisteren stonden we een dag op de operatiekamer (OK). We hadden hier naar uitgekeken omdat we verwacht hadden dat we hier meer te zien zouden krijgen. Helaas stonden er alleen twee odontectomie-patiënten (operatieve verstandskiesverwijdering) op de planning. Bij beide patiënten moesten alle vier de verstandskiezen eruit gehaald worden. De eerste patiënt leidde aan policythemia, wat inhoudt dat hij teveel rode bloedcellen in zijn bloed heeft (>55%). Dit had echter geen ingrijpend effect op de behandelaanpak. De tweede patiënt was doorverwezen vanuit Sumatra i.v.m. een nauwe relatie van de bovenste verstandskiezen met de kaakholte. In Sumatra zelf was er onvoldoende specialisatie aanwezig om deze behandeling zelf uit te voeren. Beide behandelingen samen duurde in totaal 6 uur.
Deze week moeten we nog even volmaken in het Persahabatan ziekenhuis, maar vanaf a.s. maandag gaan we twee weken naar het Cipto ziekenhuis. Dit ziekenhuis is het grootste en meest gespecialiseerde ziekenhuis van Indonesië. Patiënten worden vanuit andere ziekenhuizen naar Cipto verwezen als de casussen te moeilijk of te gecompliceerd zijn. Dit klinkt dus veelbelovend!
In de middag, nadat we klaar zijn met de activiteiten in het ziekenhuis (+/- 14.00u), gaan we geregeld even naar de mall, maken we een uitje naar de supermarkt of werken we op ons appartement aan het een en ander. 's Avonds zoeken we een leuk restaurantje op om een hapje te eten. Gisteravond zijn we met twee vrienden gaan eten in een goed lopend seafood restaurant. Hier kregen we overheerlijke gegrilde vis, gegrituurde inktvis en bonen en natuurlijk rijst. Als toetje hebben we martabak (traditioneel Indonesisch cake-achtig gebak met keuze uit verschillende toppings) gegeten in het beste martabak restaurant van de stad. Dit was erg lekker, maar ook erg zwaar en vettig.
Vandaag gaan we even kijken wat onze plannen voor het weekend gaan worden. We willen graag Batavia bewonderen en zouden ook graag naar Mini Indonesia gaan. Even kijken hoe we dat gaan doen!
Tot de volgende keer!
Liefs,
Yvet
We zijn aanbeland op de donderdag van onze vierde week in Indonesië. Deze week lopen we mee op het Persahabatan Hospital. De polikliniek bestaat uit één kamer met één enkele behandelstoel. In deze kamer zijn één of twee supervisoren aanwezig, twee artsen in opleiding (aio's), vier studenten en nu dan ook nog twee uitwisselingsstudenten. Een drukke boel dus! Naast de polikliniek is er nog een grotere ruimte waar studenten diagnostiek uit kunnen voeren op binnenkomende patiënten. In deze ruimte lopen ook gedifferentieerde tandartsen rond voor de behandeling van patiënten buiten het deelgebied van de orale chirurgie.
We hebben de pech dat we nu midden in de Ramadan zitten (welke een maand duurt). Tijdens deze periode van vasten willen veel moslims (90% van de bevolking) niet naar de tandarts uit angst dat ze perongeluk het water dat in de mond komt doorslikken. Ze stellen de behandeling liever een maand uit. Lang verhaal kort: er zijn nauwelijks patiënten. En veel van de patiënten die we wel zien komen enkel voor het verwijderen van (niet-resorbeerbare) hechtingen of voor controle/diagnostiek. Ondanks dit hebben we wel enkele interessante casussen voorbij zien komen, zoals een mevrouw met een nasopharyngeaal carcenoma, een man met een epidermoïd carcinoma en een man met een fors ameloblastoom.
Gisteren stonden we een dag op de operatiekamer (OK). We hadden hier naar uitgekeken omdat we verwacht hadden dat we hier meer te zien zouden krijgen. Helaas stonden er alleen twee odontectomie-patiënten (operatieve verstandskiesverwijdering) op de planning. Bij beide patiënten moesten alle vier de verstandskiezen eruit gehaald worden. De eerste patiënt leidde aan policythemia, wat inhoudt dat hij teveel rode bloedcellen in zijn bloed heeft (>55%). Dit had echter geen ingrijpend effect op de behandelaanpak. De tweede patiënt was doorverwezen vanuit Sumatra i.v.m. een nauwe relatie van de bovenste verstandskiezen met de kaakholte. In Sumatra zelf was er onvoldoende specialisatie aanwezig om deze behandeling zelf uit te voeren. Beide behandelingen samen duurde in totaal 6 uur.
Deze week moeten we nog even volmaken in het Persahabatan ziekenhuis, maar vanaf a.s. maandag gaan we twee weken naar het Cipto ziekenhuis. Dit ziekenhuis is het grootste en meest gespecialiseerde ziekenhuis van Indonesië. Patiënten worden vanuit andere ziekenhuizen naar Cipto verwezen als de casussen te moeilijk of te gecompliceerd zijn. Dit klinkt dus veelbelovend!
In de middag, nadat we klaar zijn met de activiteiten in het ziekenhuis (+/- 14.00u), gaan we geregeld even naar de mall, maken we een uitje naar de supermarkt of werken we op ons appartement aan het een en ander. 's Avonds zoeken we een leuk restaurantje op om een hapje te eten. Gisteravond zijn we met twee vrienden gaan eten in een goed lopend seafood restaurant. Hier kregen we overheerlijke gegrilde vis, gegrituurde inktvis en bonen en natuurlijk rijst. Als toetje hebben we martabak (traditioneel Indonesisch cake-achtig gebak met keuze uit verschillende toppings) gegeten in het beste martabak restaurant van de stad. Dit was erg lekker, maar ook erg zwaar en vettig.
Vandaag gaan we even kijken wat onze plannen voor het weekend gaan worden. We willen graag Batavia bewonderen en zouden ook graag naar Mini Indonesia gaan. Even kijken hoe we dat gaan doen!
Tot de volgende keer!
Liefs,
Yvet
Foto’s
1 Reactie
-
Mam:8 juni 2017Fijn om weer een verslag te lezen. Jammer dat deze week niet vol gepland staat, maar zo te lezen komen jullie de tijd toch goed door. Groot verschil in aanpak met de zorg hier.
